[vc_column_text width=»1/1″ el_position=»first last»]
Οι ηγέτες της ΕΕ ασκούν σημαντική πίεση στις κυβερνήσεις της ευρωζώνης υπό κρίση να πουλήσουν τις δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης ως μέρος του πακέτου διάσωσης που λαμβάνουν, με περιβαλλοντολόγους και ακτιβιστές να δηλώνουν ότι η ιδιωτικοποίηση θα τροφοδοτήσει δημόσια οργή.
Η κριτική για τους όρους διάσωσης Ελλάδος και Πορτογαλίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΤΡΟΙΚΑ) απαιτούν τη διάλυση των κρατικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, ως προϋπόθεση για τα δισεκατομμύρια ευρώ σε κεφάλαια για τον εξωραϊσμό της πτώχευσης.
Η Ελλάδα τέθηκε εκ νέου υπό πίεση αυτή την εβδομάδα από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης να εγκρίνει μια φορολογική μεταρρύθμιση, προκειμένου να λάβει τη δόση των € 31,2 δισεκατομμυρίων που έχει ήδη δύο μήνες καθυστέρηση. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έκανε μια μονοήμερη επίσκεψη στην Αθήνα την Τρίτη για να δώσει την επιφυλακτική της υποστήριξη για το σχέδιο λιτότητας που υποστηρίζεται από τον Έλληνα ομόλογό της, Αντώνη Σαμαρά.
Ο David Hall, ο οποίος ηγείται της Ερευνητικής Μονάδας Διεθνών Δημοσίων Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου του Greenwich, δηλώνει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι ένα λάθος τόσο πολιτικά όσο και λειτουργικά, που οδηγεί σε υψηλότερες τιμές και δυσαρεστημένους πελάτες.
«Από άποψη λειτουργικότητας και απόδοσης, πραγματικά δεν υπάρχει ορατή διαφορά μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα,» είπε ο Hall σε τηλεφωνική συνέντευξη, προσθέτοντας ότι «δεν υπάρχει καμία ένδειξη που να υποστηρίζει την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο αποτελεσματικός.»
«Υπάρχει στην πραγματικότητα πολύ ισχυρή δημόσια αντίσταση στην ιδέα της ιδιωτικοποίησης του νερού, και μάλιστα ακόμη ισχυρότερη αντίσταση όσων έχουν εμπειρία τέτοιων ιδιωτικοποιήσεων», είπε, σημειώνοντας ότι ορισμένες περιφερειακές και δημοτικές κυβερνήσεις έχουν αντιστρέψει την πορεία και επανέκτησαν τον έλεγχο επί των υπηρεσιών του νερού.
Η Ελλάδα ελπίζει να συγκεντρώσει € 3,5 δισεκατομμύρια από την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας ενέργειας και των εταιρειών κοινής ωφέλειας, ενώ οι προσπάθειες για την πώληση δημοτικών και κρατικών επιχειρήσεων ύδρευσης κερδίζουν ταχύτητα στην Πορτογαλία και την Ισπανία.
Η Επιτροπή αμφισβητεί την πίεση
Ένας δικηγόρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εξοικειωμένος με τις διατάξεις διάσωσης αρνήθηκε ότι το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ υπερέβην των αρμοδιοτήτων του. Ο δικηγόρος, ο οποίος μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας, επικαλούμενος την ευαισθησία των οικονομικών συνομιλιών, δήλωσε ότι αποφάσεις σχετικά με την πώληση των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας νερού και άλλων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων έγιναν από την εθνικούς και όχι ευρωπαϊκούς, αξιωματούχους.
Ωστόσο, ο δικηγόρος της Επιτροπής αναγνώρισε ότι ήταν ένα δίστροπο πολιτικό ζήτημα, σημειώνοντας ότι σε κάποιο σημείο το 2010, η πώληση των συμμετοχών των εταιρειών ύδρευσης Θεσσαλονίκης και Αθήνας πάγωσε όταν οι Έλληνες Σοσιαλιστές αντέστρεψαν τη συμφωνία ιδιωτικοποιήσεων της προηγούμενης συντηρητικής κυβέρνησης.
Υποστηρικτές του δημοσίου νερού, συμπεριλαμβανομένων και των επιχειρήσεων κοινής οφελείας, τα συνδικάτα, ομάδες καταναλωτών, περιβαλλοντολόγοι και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιμένουν ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Έχουν χρησιμοποισεί διάφορες τακτικές για να υπερασπιστούν τον χώρο τους.
Τον Μάιο του 2011, ένας συνασπισμός ομάδων ακτιβιστών και δημοσίων προμηθευτών πίεσαν τον Αντιπρόεδρο της Επιτροπής κ. Olli Rehn, ο οποίος επιβλέπει τις οικονομικές υποθέσεις, για να υποχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του νερού ως προϋπόθεση για τη βοήθεια. João Ferreira, ένας Πορτογάλος ευρωβουλευτής από την ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, νωρίτερα αυτό το χρόνο προέτρεψε τους συναδέλφους του βουλευτές να σταματήσουν αυτή την τάση στη χώρα του και σε άλλες, υποστηρίζοντας ότι «η άγρια ιδιωτικοποίηση θα οδηγήσει σε καταστροφή.»
Τον Μάρτιο, τα συνδικάτα και οι οικολόγοι αντιτίθενται στην πώληση Ισπανικών, Πορτογαλικών και Ελληνικών οργανισμών κοινής ωφελείας οργανώνοντας μια εναλλακτική λύση στο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό στη Μασσαλία, υποστηρίζοντας ότι η συνάντηση κυριαρχήθηκε από εταιρικό ενδιαφέρον. Η εκδήλωση διαμαρτυρίας, γνωστή με το γαλλικό ακρωνύμιο του FAME, ή φόρουμ Alternatif Mondial de l’Eau, αυτοχαρακτηρίζεται ως μία «δημοκρατική» επιλογή σε αντιπαραβολή με την άλλη συγκέντρωση Μασσαλία.
Στο προηγούμενο Φόρουμ για το Νερό στην Κωνσταντινούπολη το 2009, η αστυνομία βρέθηκε αντίθετη με διαδηλωτές που αντιτίθενται στην ιδιωτική διαχείριση της ύδρευσης.
Οι διοργανωτές του FAME υποστήριξαν επίσης μια Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για τα δικαιώματα στο νερό και την αποχέτευση, ώστε να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει την απελευθέρωση των υδάτινων έργων.
Εκατομμύρια επενδύσεων από ιδιωτικές εταιρείες
O Hall προέτρεψε την ΕΕ να επανεξετάσει την υποστήριξή της για την ιδιωτικοποίηση. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του στην Ερευνητική Μονάδα Διεθνών Δημοσίων Υπηρεσιών δημοσίευσε μια έκθεση τον Αύγουστο σημειώνοντας ότι παρά τα προωθούμενα πλεονεκτήματα των ιδιωτικών επιχειρήσεων, η πλειονότητα καταλήγεί στην απομίζηση του δημοσίου ταμείου για χρηματοδότηση και επενδύσεις.
Η μελέτη δείχνει ότι οι ιδιωτικές εταιρείες έλαβαν € 496 εκατομμύρια σε χρηματοδότηση από την Ευρώπη Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη, η οποία ασφαλίζει τα δημόσια έργα βελτίωσης στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και των πρώην σοβιετικών κρατών. Η έκθεση αναφέρει ότι € 272 εκατομμύρια δόθηκαν με τη μορφή μετοχικών επενδύσεων σε ιδιωτικές εταιρείες.
Ο Hall δηλώνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως μέλος της διεθνούς Τρόικα, θα πρέπει να επανεξετάσει την πολιτική της έναντι των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης.
«Το ΔΝΤ μπορεί και κάνει και λέει ότι θέλει», δήλωσε. «Αλλά υπάρχει ένας μακρύς διάλογος όλα αυτά τα χρόνια με την ΕΕ σχετικά με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, όπου για την ΕΕ υπήρξε πάντα πολύ σαφής η Συνθήκη ότι επιτρέπει την προώθηση της απελευθέρωσης σε διάφορους τομείς, αλλά ωστόσο η Συνθήκη απαιτεί την ίδια την ΕΕ να είναι ουδέτερη ως προς τη δημόσια ή ιδιωτική ιδιοκτησία.»
ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ:
18-19 Οκτωβρίου: Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ για να συζητηθεί «ενδιάμεση έκθεση» για εμβάθυνση της ολοκλήρωσης της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.
Mέσα-Νοεμβρίου: Η Επιτροπή αναμένεται να υποβάλει «Σχεδίο προστασίας των Υδατικών Πόρων της Ευρώπης».
26 με 27 Νοεμβρίου: Διάσκεψη για το προσχέδιο των υδάτινων πόρων προγραμματισμένο στη Λευκωσία
13 – 14 Δεκεμβρίου: Τελική έκθεση και χάρτης πορείας για την περαιτέρω οικονομική και νομισματική ένωση προς έγκριση από τους ηγέτες της ΕΕ στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες
Άρθρο του Timothy Spence στο EURACTIV
[/vc_column_text]
