Η Maude Barlow, Πρόεδρος του Καναδικού Συμβουλίου, (Council of Canadians), και ιδρυτής του Blue Water Project προειδοποιεί πως το δικαίωμα στο νερό που αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ το 2010 κινδυνεύει να γίνει εργαλείο στα χέρια επιχειρήσεων που αντιτέθηκαν σε αυτό. «Επιχειρήσεις που μας πολέμησαν στο να αναδειχθεί η πρόσβαση στο νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα τώρα κοιτάνε να το χρησιμοποιήσουν υπέρ τους» ισχυρίζεται και αναφέρει τις δηλώσεις της Nestle που λέει ότι » το 1,5% των παγκοσμίων υδάτων πρέπει να διατίθεται στους φτωχούς και το υπόλοιπο να είναι εμπορεύσιμο στην ελεύθερη αγορά. «Αν δεν το εμποδίσουμε αυτό», λέει, «αν η πρόταση της Nestle γίνει δεκτή τότε δεν θ’ αργήσει η ημέρα που ένα καρτέλ νερού, όμοιο προς αυτό του πετρελαίου, θα μπορεί ν’ αποφασίζει, στην πράξη χωρίς περιορισμούς, για τη ζωή ή τον θάνατό μας, για το ποιος θα έχει και ποιος δεν θα έχει νερό»
Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013 00:58 Inter Press Service (IPS)
ΟΗΕ 11 Φεβρουαρίου: Τα Ηνωμένα Έθνη ετοιμάζονται να χαρακτηρίσουν το 2013 Έτος Παγκόσμιας Συνεργασίας για το Νερό (ΙYWC) ενώ αυξάνονται οι πιθανότητες συγκρούσεων για τον έλεγχο των ολοένα μειουμένων υδατικών αποθεμάτων.
Η Maude Barlow, Πρόεδρος του Καναδικού Συμβουλίου και σύμβουλος (σε υδατικά θέματα) κατά την διετία 2008-9 του προέδρου της Συνέλευσης του ΟΗΕ, προειδοποιεί πως το πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το νερό κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης μεγάλων επιχειρήσεων και διεθνών ομίλων που ενδιαφέρονται για τον έλεγχο των υδατικών πόρων.
Η Barlow δήλωσε στο IPS πως: « Δεν χρειαζομαστε ο ΟΗΕ να προάγει τη συμμετοχή των ιδιωτών υπό την αμφίεση μεγαλύτερης συνεργασίας σε θέματα νερού όταν αυτοί οι ίδιοι, χρησιμοποιώντας την οικονομική ισχύ τους, μπαίνουν επιθετικά στις κοινωνίες κερδοσκοπώντας από τη βασική μας ανάγκη για νερό και υγιεινή».
Στην περίοδο που διανύουμε κατά την οποία, λόγω της οικονομικής κρίσης, παρουσιάζονται ελλείψεις σε διάφορα βασικά αγαθά «Τα Ηνωμένα Έθνη πρέπει να πιέσουν τις κυβερνήσεις να παράσχουν στους πολίτες τουλάχιστον τα βασικά για την επιβίωσή τους αντί να παραδίδουν τον έλεγχο υπηρεσιών του δημοσίου τομέα σε υπερεθνικά οικονομικά συμφέροντα».
Την περασμένη Δευτέρα η UNESCO, ναυαρχίδα του ΟΗΕ σε διεθνή προγράμματα αρωγής, ξεκίνησε σε ειδική τελετή στο Παρίσι το πρόγραμμα ΙYWC, ενώ στη Νέα Υόρκη ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Ban Ki-moon, αφού ανέφερε πως τουλάχιστον το 1/3 των κατοίκων του πλανήτη ζουν σε χώρες με περιορισμένους υδατικούς πόρους, προειδοποίησε για τους κινδύνους που δημιουργούνται τόσο από την αύξηση του πληθυσμού όσο και από την κλιματική αλλαγή.
«Οι αγρότες ανταγωνίζονται τους κτηνοτρόφους, η γεωργία την βιομηχανία, οι πόλεις την ύπαιθρο» είπε ο Ban. «Απαιτείται συνεργασία προς το κοινό καλό, τόσο τώρα όσο και στο μέλλον. Ας χρησιμοποιήσουμε προηγμένες τεχνολογίες και εφαρμοσμένες αποτελεσματικές πρακτικές για να πετύχουμε όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα»
Τον Δεκέμβριο του 2010, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, αποδέχτηκε πρόταση του Τατζικιστάν, και κήρυξε το 2013 «Έτος Παγκόσμιας Συνεργασίας για το Νερό».Η Ημέρα του Νερού, 22 Μαρτίου 2013, θ’ αφιερωθεί στην συνεργασία για το νερό.
Η Βarlow, μια εκ των ιδρυτών του Blue Planet Project, δήλωσε στο IPS πως μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ασχολούμενοι με υδατικά θέματα επηρεάζουν την πλειοψηφία των φορέων που έχουν δημιουργηθεί στον ΟΗΕ. Η πρωτοβουλία CEO Water Mandate (που ιδρύθηκε από τον ΟΗΕ το 2007 με σκοπό την συνεργασία του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα για την παροχή αρωγής σε επιχειρήσεις που ασχολούνται με μεθόδους διαχείρισης και συντήρησης των υδατικών πόρων), τοποθέτησε επιχειρήσεις όπως η Nestle, η Coca Cola, η Suez και η Veolia σε θέσεις ευθύνης για την πολιτική των υδάτων, πράγμα που αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων. «Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις με μόνο σκοπό το κέρδος, δεν πρόκειται ν’ ασχοληθούν με το δημόσιο συμφέρον, αν αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των κερδών τους» είπε. Και πρόσθεσε πως «ακόμη και η Στατιστική Υπηρεσία Παγκοσμίων Υδάτων ήδη χρησιμοποιεί ως συμβούλους παράγοντες εταιριών με αντικείμενο τις επιχειρήσεις, το εμπόριο, τη χρηματοδότηση και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα».
Ο Tom Slaymaker, Βασικός Αναλυτής της WaterAid στο Λονδίνο, δήλωσε στο IPS πως ο ΟΗΕ ανεγνώρισε το 2010 το δικαίωμα των ανθρώπων στο νερό και στην υγιεινή. «Σήμερα όμως πάνω από 780 εκ κατοίκων του πλανήτη στερούνται πρόσβασης στο νερό και πάνω από 2,5 δις σε βασικές υπηρεσίες υγιεινής. Το 2013, ως Έτος Παγκόσμιας Συνεργασίας για το Νερό, θα έπρεπε να κάνει τον ΟΗΕ ν’ αναλογισθεί γιατί δεν έχουν όλοι στον πλανήτη πρόσβαση σε νερό.» Ο Slaymaker δήλωσε πως πρέπει ν’ αναζητήσουμε τρόπους δια των οποίων οι πολιτικές ηγεσίες θα συνεργασθούν ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την καθολική πρόσβαση σε νερό, με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες που έχουν δοθεί από τον ΟΗΕ για την μετά το 2015 περίοδο.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ σκοπός του Έτους Παγκόσμιας Συνεργασίας για το Νερό είναι τόσο η ενδυνάμωση των συνεργασιών όσο και η αναζήτηση λύσεων σε θέματα διαχείρισης του νερού εν όψει της αύξησης της ζήτησής του.
Με δεδομένο πως η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει αναγνωρίσει το ανθρώπινο δικαίωμα για πρόσβαση σε νερό και υπηρεσίες υγιεινής, αρκετά κράτη, όπως το Μεξικό, η Κένυα, η Βολιβία, η Ρουάντα, η Αιθιοπία, ο Ισημερινός, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ολλανδία, η Δομινικανή Δημοκρατία, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, είτε θέσπισαν νόμους αναγνωρίζοντας το δικαίωμα αυτό είτε διαμόρφωσαν τα Συντάγματα τους ανάλογα.
Προσφάτως το Βατικανό επίσης αναγνώρισε το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό προσθέτοντας πως «το νερό δεν είναι ένα προϊόν προς διάθεση με σκοπό το κέρδος αλλά ένα δημόσιο αγαθό που ανήκει σε όλους».
Τον περασμένο Ιούνιο τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ υπέγραψαν την Διακήρυξη Rio+20 στην οποία περιλαμβάνεται η αναγνώριση ως παγκοσμίου του ανθρωπίνου δικαιώματος στο νερό και στην υγιεινή.
Αναφερομένη ειδικά στον ιδιωτικό τομέα η Barlow δήλωσε στο IPS πως διάφοροι διεθνείς όμιλοι έχουν εκδηλώσει υποστήριξη στο Έτος Παγκόσμιας Συνεργασίας για το Νερό. Μεταξύ αυτών είναι η Aguas de Barcelona, επιχείρηση ύδρευσης γύρω απ’ την οποία γίνεται έντονος διάλογος για τον έλεγχο του πόσιμου νερού στην Ισπανία. «Το ίδιο συμβαίνει και με επιχειρήσεις που αντέδρασαν στον ισχυρισμό μας πως το νερό πρέπει να παραμείνει ελεύθερο: αυτές προσπαθούν να προωθήσουν μιαν εικόνα φροντίδας και προσφοράς». και αναφέρει τις δηλώσεις της Nestle που λέει ότι » το 1,5% των παγκοσμίων υδάτων πρέπει να διατίθεται στους φτωχούς και το υπόλοιπο να είναι εμπορεύσιμο στην ελεύθερη αγορά. «Αν δεν το εμποδίσουμε αυτό», λέει, «αν η πρόταση της Nestle γίνει δεκτή τότε δεν θ’ αργήσει η ημέρα που ένα καρτέλ νερού, όμοιο προς αυτό του πετρελαίου, θα μπορεί ν’ αποφασίζει, στην πράξη χωρίς περιορισμούς, για τη ζωή ή τον θάνατό μας, για το ποιος θα έχει και ποιος δεν θα έχει νερό»
«Τουλάχιστον, όμως,» συνεχίζει, «έχουμε το δικαίωμα ν’ απαγορεύσουμε την χρησιμοποίηση του νερού προς ατομικό όφελος ενώ κάποιοι πεθαίνουν αδυνατώντας να πληρώσουν γι’ αυτό. Με τον καιρό» ελπίζει, «θ’ αναγνωρισθεί επίσημα το νερό ως συλλογική κληρονομιά και ως δημόσιο αγαθό που θ’ ανήκει σε όλους μας».
